ساعت صفر وبلاگ
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام خدمت همه ی دوستان وبلاگ نویس و وبلاگ ننویس(بخوانید وبلاگ خوان)خودم همه ی اونایی که به نوعی درد مند هستن همه ی فرنگی کارای عزیز! همه ی دوستان گلم، دوستانی اهل قلم و گاهی اهل دل! همون دوستانی که نه خودشون می خوابن نه میذارن بقیه بخوابن!
دوستانی که هر از چند گاهی دچار درد شدیدی در ناحیه ی فرهنگ میشن!
بگذریم!
بالاخره بعد از عمری کلنجار رفتن با خودم و بیشتر با وقتم، و از همه مهمتر ور رفتن با خطوط نابودِ اینترنت تصمیم بر این شد که هر از چند گاهی قلم به دوش! در این میدان فراخ بتازم! و قلم زنی کنم!
شاید اگر نبودند دوستانی به رنگ فرهنگ و پشت حصاری از ریش! الان به جای تاختن تو این ورطه ی مهلک یا خواب بودم یا خواب!!!
خلاصه اینکه چیزی که درکشاندن ما(تشکل بیکارانِ چای خورِ کهنسال) به این دالان مخوف مجازی نقش کاتالیزگر داشته همین درد است درد فقط درد! خلاصش میشه اینکه مریضیم اومدیم وبلاگ زدیم دلمون درد میکنه!!!
قصد نداشتم اینقدر خودمونی وارد وبلاگ بشم ولی بالاخره اینم نوعی ورود محسوب میشه دیگه!
سعی می شود در مطالب بعدی این قدر راحت حرف نزنم و کمی ادبی تر و وبلاگی تر! بنویسم
راستی ماه خدا هم داره میره دعامون کنید شدیدا
یا علی- التماس دعا
